Tanrı'nın ellerinden.

Tanrının ellerinden kayıp gidiyor ruhum,o kadar soğukki nefesim,alıp verirken üşüyorum.En sevdiğim yalnızlığımı geçirmişim üstüme,rüzgar ne kadar soğuk eserse essin üşümüyor ruhum..Hüzün bulaştı ellerime,yüzüme,gözüme her yerime.Arınamıyorum hüzünlerden.Bir hayli sessiz şimdi sessizlik, yalnızlık yeni doğmuş bir bebek gibi habersiz herşeyden.Kimin içine gireceğini,hangi deliğe saklanacağını bile bilmiyor üstelik,hayatın hangi halinde? i,de,den?Yoksa çok mu yalın yalnızlık?Her üstüne geçirdiğinde,ısıtırmı içini?Üşümezsin,alışmışlığın verdiği o gücü tüketmek istemezsin.Saçın başın dağılmış,bir hayli yorgunsundur,herşeyden bıkmış bir fahişenin,hayatı bir piç gibi ortada bırakmasıdır,yalnızlık.Anlatayım mı,istermisin duymayı?Tanrı'nın ellerinden kayıp yokolmayı sessizce?Bir duman gibi yayılmayı farklı yerlere savrulmayı istermisin? 
Bohemde gömülü kalmış gülüşlerinin hepsinde saklı olan yalnızlık her zaman vardıda sen göremedin.Kördün,üstüne kördüğümler ördün.Yüzüne bak,aynalara bak bi..Kendini görebiliyormusun oralarda? Zor da olsa gülümseyebiliyorsan eğer hala bir umut var senin için.Aynalara baktığında sormadılar mı sana"Nerelerdeydin?"Sonsuz kelimeler dökülmeliydi ağzından.Dışarda yağan yağmurları boşver şimdi,gözyaşlarını saklar onlar,Daha fazla kaçma hayattan.Kalabalıklar çok anlamsız şimdi,özlem kokan sokaklarda hasretimle gezmelisin.Sigaranın dumanı gibi,savrulmalısın benden uzaklara.Kelimesiz kalmalı cümlelerin.Bedenin yaşasada,ölmeli ruhun.Geçmiş olsunlarımı iletmek isterim,ruhuna..Titriyor sanki.Kremetaryum da kesilmiş cesetlerden farksızsın,bir delinin unutulmuş hikayesi gibi.Gözyaşlarında akıtıp,yoketmelisin hayatlarını..Sen o'ydun her zaman,şimdiyse bu yaptılar seni..Bir yanım sensizliği yaşıyor hala,hissedemiyorum,hissetsemde içimdeki çocuk engelliyor söylemek istediklerimi.Haykırıyorum,söyleyemediklerimi değil de.Söylemek isteyipde sustuklarımı..


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder