Hayat basit bir intihar kelimesi artık benim için.Ne zaman 'bol olacak toprağım?'Erimiş mumlarda ışık arıyorum,köpek balıkları beni hala kovalıyor ve ben ölüme ulaşana dek yüzeceğim..
Yağmur neden yağmıyor?Yoksa bulutların acelesimi var?Ben onlardan kaçtıkça onlarda bendenmi kaçıyor? Bilirsin,yağmur ve acı hayatın morfinidir! Kim durgun sularımda dalgalar yarattı böyle? yoksa Tanrımıydı aynı dalgaları yiyen yosun tutmuş o kaya? Hayatmıydı yoksa? Hayallerimin altı delik,duygularım akıyor,duygu kaybediyor ruhum.Kalbimin agorafobisi!Hayatın ekinoksunu yaşamaya çalıyor ruhum,ve bende görülen yine apati!Abortus yapıyor hayat,bense gebe kalıyorum mutluluklarıma..Tanrı'ya ve hayata analjezik düşünceler yüklüyorum.Toprağın bol olsun hayat,tanrı duyarsa eğer okurum ruhuna bir fatiha..
- Ezgi Lejon
- Herkes dönem dönem farklı ruhlar trajedisi yaşar, obsesyon düşüncelere sığınır, kalbinin ajitasyonuyla hareket eder.Bazen cümleler kelimesiz kalır, ağlarlar.Bazen kelimeler düşüncelerin korumalıklarına asılır,bir cümleye ait olmayı bekler, o cümle aklının bir köşesindedir her zaman lakin çıkamaz kolay kolay ağızdan.İşte benimse, bir gün.. Kelimelerim düşüncelerimin korumalıklarına asılmış,bir cümleye ait olmayı beklerken,hafif bir rüzgar esti, kelimelerim düşerken yere, cümlelerim onların harflerinden tuttu çekti geri! "canlarını acıta acıta.." -Tanrı bana platonik, haberi yok.
3 yorum:
"ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü..."
İçinde bir fil sezgisi varmış. İyi bak ona.
bi şey yazacaktım, oğuz atayı görünce aklım karıştı.. daldım gittim.
Yorum Gönder