mutluluklarımız da acılarımız da bizim değil zaten onları bize veren hayatın kendisi bu böyleyken, tüm bunların tasarruf hakkı da yine ona ait. döver de sever de...
Herkes dönem dönem farklı ruhlar trajedisi yaşar, obsesyon düşüncelere sığınır, kalbinin ajitasyonuyla hareket eder.Bazen cümleler kelimesiz kalır, ağlarlar.Bazen kelimeler düşüncelerin korumalıklarına asılır,bir cümleye ait olmayı bekler, o cümle aklının bir köşesindedir her zaman lakin çıkamaz kolay kolay ağızdan.İşte benimse, bir gün..
Kelimelerim düşüncelerimin korumalıklarına asılmış,bir cümleye ait olmayı beklerken,hafif bir rüzgar esti, kelimelerim düşerken yere, cümlelerim onların harflerinden tuttu çekti geri!
"canlarını acıta acıta.."
-Tanrı bana platonik, haberi yok.
4 yorum:
Daha ne kadar yorabilirki umutlarımızı?
daha da acıtabilir..
bunu yapabilir..
biliyorum..
Dahada yorabilir,daha da acıtabilir.
İkisinide yapabilir,bizden çok daha güçlü hayat.
Bu böyle işte maalesef.
mutluluklarımız da
acılarımız da
bizim değil zaten
onları bize veren hayatın kendisi
bu böyleyken, tüm bunların tasarruf hakkı da yine ona ait.
döver de
sever de...
Yorum Gönder