Kız,kendini yeni büyümüş hissediyordu,yavaşça eğildi penceresinden ve dünyayı izlemeye başladı,
sesler geliyordu,gürültüler..susan insanların sessiz çığlıklarını duyuyordu..denizine düşen güneşi izliyordu sessizce,uzanmak istedi bir an,acaba güneşe çıkan merdiven varmıydı?,O soğuk dört duvar arasında delirmek için aklı bile kalmamıstı..
Bekliyordu durmadan hayatın gelip sakince yanından geçmesini,susuyordu hep, içinde bir şehir vardı enkazlardan kalan,farkında olmadan yaptığı hataların acısını çekiyordu galiba.Dışarıdan çok mutluydu,içindeki şarkı takılmadan çalıyordu sanki.Öyle değildi ama,hayat sezmişti onu biraz..Yaptığı hata durmadan iki kişinin hayatında dolanmaktı,istemeden istemişti olanları..Sevdiği vardı,sevdi sonra herbir gidişini izledi arkasından..Sustu durmadan,konusacak gücü yoktu,olan gücüyle mutlu olmaya çalışıyordu..
Sonra.. giden yağmurdan sonra.. yeni bir damla düşmüştü hayatına,sevdi onuda sevdi.. İstemeden istedi birazda,sonra mutluluğa doğruydu yolu,hayat yolunda ilk defa dikenlere değmeden yürüyordu,ikisinide sadece 1 kez görmüştü gözleri..Ama susmalıydı çünkü o giden yağmurlar aynı şehire yağan yağmurlardı,birbirlerini tanıyan yağmurlar,sonra ilk giden yağmur bir gün tekrar yağmaya başladı,kuruduğunda hayat verdi ona,üstüne üstüne yağdı ve ; "seni seviyorum" dedi bir gün..kız sustu susmalıydı çünkü,dayandı bir müddet,durmadan acı çekiyordu içinde şehirleri yıkılıyordu..Kalbine giden oksijen yakıyordu canını.Durmadan hayır dedi,hayır demesini bilmeliydi.öyle gerekti.. diğer yağmura haksızlık edemezdi..ve tekrar bağlandı ilk gidene..İstemeden istedi yine,çünkü onun varlığına alışmıştı zaten,birinci giden yağmur , sevmeyi bilmeyendi..çok şey yaptı,çok oydu canını kızın..Ama kız sustu,ve bir gün herşey çıktı ortaya,birinci giden yağmuru sevmişti yeniden..kendine çok kızıyordu,imkansız şeyleri istemeden istiyordu aklı.Oysa delirecek kadar aklı bile kalmamıştı.,Gitti..sadece 1 anlık yağan yağmur şimdi bitti,ama kızın bu sefer hiç canı yanmadı,sadece gözlerinden yoklukları aktı,ağlamak çokta zor değil aslında ama çok acı bırakırdı ardında..Durmadan tuttu akmak için sıraya giren o gözyaşlarını..yapamadı ama..çünkü yaralarına akacaktı,duyguları fırından yeni çıkmış bir yemek gibi sıcacık ve ağzını yakan şeyler olacaktı,ağzından daha çok kalbini..Söyleyemedikleri değil,söylemedikleri kalmıştı.İyi çok iyi bir kızdı kız,masumdu henüz küçücüktü..O iki yağmur ondan çok uzaktaydı ama,ilk gidenin acısı oyuluyordu durmadan,heryerden herşeyden çıkıyordu karşısına...kız susuyordu durmadan 'farklı yerlere savrulmus olsakta iyki varsın' diyordu durmadan,yokluğu varlığından çok daha yararlıyd ıkız kararlıydı unutmaya,unutmaya çalıştıkça engelleri aşmayada çalışıyordu.Gökyüzüne diktiği bulutları söküyordu o yağmurlar..
Oysa penceresinden,elinde sımsıcacık kahvesini yudumluyordu,yağan yağmurları izleyerek,ve birden bir gün elektrikler gitti..o şartelleri kaldıracak birileri vardı mutlaka,Kız acılarıyla büyüdü,şimdi özlemleriyle yokoluyor,giden yağmuru çok özlüyordu.buharlasmıstı ama o yağmur artık,içinde batan bir güneş gibi,kırgın ve kimsesizdi kız,dünyanın haberi yoktu olanlardan,ve bir gün müsait bir zaman lütfen dedi kız,müsait bir zamanda gidebilirmiyim buradan tanrı? Bir balon gibi kovalıyordu mutluluğu,bazen elinden kaçırıyordu,bazense birileri yakalayıp 'pardon,mutluluğunuz kaçmıştıda onu getirdim buyrun"diyordu,kız bu sefer bilebile,canının yanacağını bile bile iğneyle patlatmıştı o balonu..Çarpılmıştı,hayır bir cin değl,hayat çarpmıştı,sonra kendisi,Rüyaları olmustu o yağmur artık yağmıyordu,içindeki şehiri kurutuyordu durmadan..kız sustu öyle bir sustuki,hayat çığlık attı bu sefer,ve sessizliğe büründü bedeniyle..
gidenlerin ardından gelenleri izliyordu,yoktu onlardan biri değildi,karanlık bir parkın ıslak kaldırımlarında üşüyordu,ısınacak kadar aklı yoktu,ve birini düşünebilecek kadar..
sesler geliyordu,gürültüler..susan insanların sessiz çığlıklarını duyuyordu..denizine düşen güneşi izliyordu sessizce,uzanmak istedi bir an,acaba güneşe çıkan merdiven varmıydı?,O soğuk dört duvar arasında delirmek için aklı bile kalmamıstı..
Bekliyordu durmadan hayatın gelip sakince yanından geçmesini,susuyordu hep, içinde bir şehir vardı enkazlardan kalan,farkında olmadan yaptığı hataların acısını çekiyordu galiba.Dışarıdan çok mutluydu,içindeki şarkı takılmadan çalıyordu sanki.Öyle değildi ama,hayat sezmişti onu biraz..Yaptığı hata durmadan iki kişinin hayatında dolanmaktı,istemeden istemişti olanları..Sevdiği vardı,sevdi sonra herbir gidişini izledi arkasından..Sustu durmadan,konusacak gücü yoktu,olan gücüyle mutlu olmaya çalışıyordu..
Sonra.. giden yağmurdan sonra.. yeni bir damla düşmüştü hayatına,sevdi onuda sevdi.. İstemeden istedi birazda,sonra mutluluğa doğruydu yolu,hayat yolunda ilk defa dikenlere değmeden yürüyordu,ikisinide sadece 1 kez görmüştü gözleri..Ama susmalıydı çünkü o giden yağmurlar aynı şehire yağan yağmurlardı,birbirlerini tanıyan yağmurlar,sonra ilk giden yağmur bir gün tekrar yağmaya başladı,kuruduğunda hayat verdi ona,üstüne üstüne yağdı ve ; "seni seviyorum" dedi bir gün..kız sustu susmalıydı çünkü,dayandı bir müddet,durmadan acı çekiyordu içinde şehirleri yıkılıyordu..Kalbine giden oksijen yakıyordu canını.Durmadan hayır dedi,hayır demesini bilmeliydi.öyle gerekti.. diğer yağmura haksızlık edemezdi..ve tekrar bağlandı ilk gidene..İstemeden istedi yine,çünkü onun varlığına alışmıştı zaten,birinci giden yağmur , sevmeyi bilmeyendi..çok şey yaptı,çok oydu canını kızın..Ama kız sustu,ve bir gün herşey çıktı ortaya,birinci giden yağmuru sevmişti yeniden..kendine çok kızıyordu,imkansız şeyleri istemeden istiyordu aklı.Oysa delirecek kadar aklı bile kalmamıştı.,Gitti..sadece 1 anlık yağan yağmur şimdi bitti,ama kızın bu sefer hiç canı yanmadı,sadece gözlerinden yoklukları aktı,ağlamak çokta zor değil aslında ama çok acı bırakırdı ardında..Durmadan tuttu akmak için sıraya giren o gözyaşlarını..yapamadı ama..çünkü yaralarına akacaktı,duyguları fırından yeni çıkmış bir yemek gibi sıcacık ve ağzını yakan şeyler olacaktı,ağzından daha çok kalbini..Söyleyemedikleri değil,söylemedikleri kalmıştı.İyi çok iyi bir kızdı kız,masumdu henüz küçücüktü..O iki yağmur ondan çok uzaktaydı ama,ilk gidenin acısı oyuluyordu durmadan,heryerden herşeyden çıkıyordu karşısına...kız susuyordu durmadan 'farklı yerlere savrulmus olsakta iyki varsın' diyordu durmadan,yokluğu varlığından çok daha yararlıyd ıkız kararlıydı unutmaya,unutmaya çalıştıkça engelleri aşmayada çalışıyordu.Gökyüzüne diktiği bulutları söküyordu o yağmurlar..
Oysa penceresinden,elinde sımsıcacık kahvesini yudumluyordu,yağan yağmurları izleyerek,ve birden bir gün elektrikler gitti..o şartelleri kaldıracak birileri vardı mutlaka,Kız acılarıyla büyüdü,şimdi özlemleriyle yokoluyor,giden yağmuru çok özlüyordu.buharlasmıstı ama o yağmur artık,içinde batan bir güneş gibi,kırgın ve kimsesizdi kız,dünyanın haberi yoktu olanlardan,ve bir gün müsait bir zaman lütfen dedi kız,müsait bir zamanda gidebilirmiyim buradan tanrı? Bir balon gibi kovalıyordu mutluluğu,bazen elinden kaçırıyordu,bazense birileri yakalayıp 'pardon,mutluluğunuz kaçmıştıda onu getirdim buyrun"diyordu,kız bu sefer bilebile,canının yanacağını bile bile iğneyle patlatmıştı o balonu..Çarpılmıştı,hayır bir cin değl,hayat çarpmıştı,sonra kendisi,Rüyaları olmustu o yağmur artık yağmıyordu,içindeki şehiri kurutuyordu durmadan..kız sustu öyle bir sustuki,hayat çığlık attı bu sefer,ve sessizliğe büründü bedeniyle..
gidenlerin ardından gelenleri izliyordu,yoktu onlardan biri değildi,karanlık bir parkın ıslak kaldırımlarında üşüyordu,ısınacak kadar aklı yoktu,ve birini düşünebilecek kadar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder