Bitti,hadi yum gözlerini..

Sesin çıkmaz buralarda,istediğin kadar,avazın çıktığı  kadar bağır.Sussan bile farketmez kimse seni,herkes ne kadar yakınındaysa,bir o kadar uzağında.Hayat desen,senin mutluluğuna aldırmadan,bir sürü yük yüklüyor omzuna,yaşadığın sürece taşımak zorunda olduğun bir yük.Ne kadar yorulsanda,bıraktığın anda bitecekmiş gibi hayat.İstediğin bir rolle,istemediğin bir sahnede,yada istediğin sahnede istemediğin bir rolle.Kimine göre yalan,kimine göre gerçek herşey.İnanç mı mahveder herşeyi,yoksa güven mi? Ne lanet duygular!Yapışıyorlar,bırakmıyorlar..Nedeni meçhul ölümün..Neden bu kadar acele ettiğide belli.Bir gün ölümde ölecek,o ayrı."sonsuzluğa kavuştuğumuz zaman,öleceksin ölüm.."Basit değil yaşanıldığı kadar hiç bir şey.Gülersin ama,kim bilir içinde ne fırtınalar kopuyor ve sen yine yalnızsın.Yanında kendinden başka kimse yok.Yalnızlığını bile kendinle yaşıyorsun.Yalnızlığının sebebi bile kendin belkide.Bütün hücrelerin çarpıyor ölüm duvarına,hayata dair.Bir sen kurtulamıyorsun şu lanet duygulardan.Yalın halini yaşıyorsun hayatın,ondan yanıyor canın böylesine.Gerçekler hep kalbinin içinde ama..Farkında olmadan sahteliklerle örtüyorsun gerçekliklerini,sen.Hep bir engel yaşamaya hayat,en büyük engel yaşamak için.Ama gelmez elinden hiç bir şey.Bedenin özgür kalsa neye yarar,acıtır ruhunu hep yaşananlar.Sus susabildiğin kadar,konuştukça batar hayat,neyin varsa alır elinden..Bir sen kalırsın kendine..Yaşarsın kendi kendine..

Bir hayli sessiz şimdi sessizlik!Kaparsın gözlerini..yine en yakınında karanlık,geçir hadi en sevdiğin yalnızlığını üstüne,düş kalabalıklara,gözyaşlarını yağmurlarla kapamaya..
bitti,hadi yum gözlerini..