-

Hayatın katili..
Diye söze girmek istedim bir anda.Kimse için değil,beynimde duygu hücrelerimden birinin cümlesiydi bu,sızlattı biraz düşüncelerimi sadece.Ve eğer gerçekten bir -duygu doktoru- olsaydı bir sürü diş doktoru yerine,gider çektirirdim bütün duygularımı,öldürerek yoketmezdim en azından.Yada damarlarımdan kan yerine akan sıvılaşmış duygularım düşerken,bastırırdım sigaranın küllerini o lanet duygularıma.Katıyken eriyen,buz gibi duygular.Ateşin yanına bile yaklaşamayan şu lanet duygular.Akar dururlar!İçimdeki yokuşu aşmışlar,içimdeki trafiği durdurmuşlar.Mutluluklarım aşacakken o yokuşu,kırmızı ışığı yakmış duygu polislerim.Yakalamışlar ve kapatmışlar mutluluklarımı -karanlık- bir kuyuya.Neydi ki amaçları?

duygu polisleri türüyor içimde.

kelepçelerle elimde.